Nagrobki.
Do końca XVIII w. na grobach stawiano zwykle drewniane krzyże bez żadnych inskrypcji. Groby te nie były trwałe i często je przekopywano. Pamięć o nich utrwalały jedynie księgi zmarłych. Tylko osoby postawione społecznie najwyżej były chowane w kościele i miały tablice epitafijne.
Źródło:
Budziak J.: Zabytki sakralne Leska. Warszawa 1992.